นิยาย เมฆขาว เล่ม 1-2 จบ ผู้เขียน โรสลาเรน

“ถึงแม้เราจะแตกต่างกันเท่าใด เราจะทำความเข้าใจกันได้ด้วยคำ...แบ่งปัน มิใช่ครอบครอง!”

“ที่คุมขัง ขังกาย มิใช่หรือ มันมัดจิต มัดหัวใจ ได้หรือเปล่า”

ณ เบื้องหน้าแห่งนวนิยาย ‘เมฆขาว’ เป็นดังที่กล่าวมา แลเบื้องลึกยังมีวันเวลาแห่งรักให้เล่าขาน ยังมีเหล่านักรบผู้กล้าให้จดจำ นักรบผู้ยืนตรงเป็นหลักให้แผ่นดินเกิด นักรบผู้กล้าประกาศ...“อาโฮ...วันนี้เป็นวันงดงามยิ่งที่จะตาย”

แล้วโรสลาเรนก็พาผู้ที่รักถ้อยภาษาของเธอเข้าสู่ความ ละมุนของหัวใจคนอ่อนหวานที่ร้าวรานทุกข์ทน เมื่อมาคา...แผ่นดินแห่งตนถูกคนคุกคาม ความสงบ ความพอดี และความกลมกลืนเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติถูกสั่นคลอน เราเรียกพวกนั้นว่า "คนหน้าซีด" เขาเรียกพวกเราว่า "คนเถื่อน" จงมา...จงมาเถิด มาเก็บเกี่ยวตำนานเล่าขาน จงมา...มาสดับฟังเสียงฟ้าและหัวใจมันร่ำร้อง เราจะยิ่งใหญ่ได้ก็ด้วยดวงวิญญาณเสรี จริงอยู่ดวงวิญญาณได้หล่อหลอมเราทุกคน แต่วิญญาณของเขากลับแตกต่างกัน หากคิดว่าถึง แม้เราจะแตกต่างกันเท่าใด เราจะทำความเข้าใจกันได้ ด้วยคำ...แบ่งปัน มิใช่ครอบครอง!