ชายคนที่เล่าเรื่องนี้ให้ฟังชื่อ ช้างต้น เขามีโอกาสพบปาริชาต ลูกสาวพระยาอุดมพงศ์สวัสดิ์
เขาไม่แน่ใจว่าเป็นดวงจิต เป็นวิญญาณ หรือสสารอะไรกันแน่ แต่โครงร่างโปร่งใสนั้น
สัมผัสไม่ได้ เธอสวยอย่างน่าหลงใหล งามอย่างชวนมองไม่วางตา น่าสนิทเสน่หาเช่นนี้
จะมีใคร นอกจากปาริชาต ที่เลื่องลือเ่ล่าขานราวตำนานแห่งบ้านปลายเนิน
ประการสำคัญ เธอไม่ได้ถูกฆาตกรรมอย่างล่ำลือ
ประการสำคัญ เธอไม่ได้หนีตามชายใดอย่างเล่าขาน
เธอรู้แต่เพียง สิบโมงเช้าของวันอังคาร กลางเดือนธันวาคม ปีนั้น
จู่ๆ สรรพสิ่งรอบตัวก็หมุน พริบตาเธอก็หมดสติ แล้วเข็มนาฬิกาก็หยุดนิ่ง ณ เวลานั้น
ปาริชาต ว่างเปล่าดุจอากาศธาตุ ไม่มีตัวตน ไม่มีผู้ใดเห็น เธอสัมผัสจับต้องไม่ได้
แล้วชีวิตหนึ่งนั้นก็อยู่เดียวดายเช่นนี้มายาวนาน 78 ปี
มันคือเรื่องราวที่เกิดขึ้นเพียงสามเดือน แต่ปาฏิหาริย์ระหว่างผมกับปาริชาติ
ไม่ได้จบลงแค่นั้น มันเริ่มขึ้นเมื่อสิบโมงเช้า วันอังคาร
หากปาฏิหาริย์แห่งรัก ยาวนานตราบนิรันดร์