"สิ่งอันเป็นที่รัก ทุกคนปรารถนาที่จะอยู่ใกล้ และเก็บไว้นานๆไม่ว่ายามหลับหรือยามตื่น แม้ทุกลมหายใจ หากเมื่อวันเวลาผ่านเลย บางอย่างอาจแปรเปลี่ยนเมื่อรู้ว่าสิ่งที่รักนั้น กำลังจะหลุดลอยไป
กว่าจะรู้ค่า ก็เหลือไว้เพียงความทรงจำ
หากรักนี้ประดุจสายน้ำตัดเท่าไหร่ก็ไม่มีวันขาดสะบั้น
สิ้นสวาท แต่เยื่อใยและเงาอดีตที่หลงเหลือ กลับยิ่งใหญ่นัก
..น้องของพี่ศรีวิสุทธิ์ดุจน้ำค้าง
ประทับกลางกลีบบัวพี่กลัวหาย
อาทิตย์แรงแสงร้อนสิรอนกาย
มิทันสายน้ำค้างดับไปกับตา..."