‘พริมา’ จำต้องแต่งงานกับหนุ่มใหญ่รุ่นราวคราวพ่อเพื่อปกป้องบริษัทจากการล้มละลาย
เธอตัดสินใจมอบครั้งแรกให้กับรุ่นพี่สมัยเรียนที่เป็นรักแรก ‘เฟรเดอริก ฮาวเซอร์’
ความสัมพันธ์ชั่วคืนที่ชายหนุ่มไม่รู้แม้แต่ชื่อของหญิงสาวทำให้เขาตามหาเธออย่างเอาเป็นเอาตาย
และสุดท้ายก็พบว่าเธอกลายมาเป็นแม่เลี้ยงคนใหม่ในวันที่พ่อของเขาเสียชีวิตจากอุบัติเหตุ
เธอล่อลวงเขา ยึดสมบัติของพ่อเขา และแน่นอนว่าเขาจะไม่ปล่อยให้เธอได้ทำอะไรตามใจชอบ
เธอจะต้องถูกเผาด้วยไฟรักอันแรงร้อน ถูกลูบโลมให้เป็นสุขจนทรมาน
ไม่ว่าเธอปรารถนาสิ่งใด เธอจะไม่ได้อะไรเลยยกเว้นความคลั่งไคล้จากเขาเท่านั้น!
"ไม่เล่าให้เขาฟังสักหน่อยล่ะว่าเรารู้จักกันระดับไหน" เขายิ้มแบบตั้งใจให้รู้ว่ากวน
"ค่ะ น่าจะบอกเขาไปเลยว่าเราแก้ผ้านอนเตียงเดียวกันมาแล้ว" น้ำเสียงเฉียบเย็นของพริมาบอกชัดว่าอารมณ์เสียร้ายแรง
"โกรธอะไรน่ะ"
"คุณมานั่งทำไมตรงนี้ คุณภูษิตมาหาฉันนะคะ เราคุยกันเรื่องบริษัทฉัน ถ้าไม่มีส่วนเกี่ยวข้องก็ขอร้องว่าอย่ามาเสนอหน้า ฉันคุยไม่สะดวก"
แทนที่จะโกรธเพราะถูกไล่ ความอยากแกล้งกลับพุ่งปรี๊ด
"เผื่อคุณสนใจอ่อยผู้ชายมีอายุที่รวยแล้วก็ทำงานเก่งอีกคนไงล่ะ ผมเลยต้องมานั่งเป็นก้างขวางคอ ซอรี่ที่หึงหวงนะครับ ความจริงแล้วคุณอยากครอบครองผมไว้คนเดียวไม่ใช่เหรอ เราน่าจะมาเป็นคุณผู้ชายคุณผู้หญิงของบ้านนี้คู่กันนะ"
พวงแก้มใสเป็นสีแดงจัด ดูบึ้งตึงและหวานน่ากินไปพร้อมกัน
เขาปรายตามองภูษิตซึ่งยังหันหลังให้
"อย่าส่งเสียงแล้วกัน" เฟรเดอริกลุกขึ้น เท้าแขนกับพนักพิงโซฟาที่เธอนั่งอยู่ แล้วย่อตัวลง
"จะทำอะไร!"
แม้ส่งเสียงดุ แต่ก็ช่างเบาเหลือเกิน เรี่ยวแรงกระจ้อยร่อยไม่อาจผลักไสหรือหนีพ้น เฟรเดอริกจับหน้าเธอไว้ก่อนก้มลงดูดดื่มริมฝีปากอิ่มโดยไม่ปิดบังความโหยหา เธอคงรู้แน่ว่าเขาจะขาดใจเสียให้ได้เมื่อต้องถอนริมฝีปากออกทั้งที่ได้สัมผัสเพียงไม่กี่วินาที
"อย่าทำอีก ไม่งั้นคราวหน้าฉันฆ่าคุณแน่"
"ขู่อีกสิ ผมชอบนะ"
"โรคจิต!"
"เชื่อเถอะ คุณหลงรักผมที่เป็นคนโรคจิตมากกว่าผมที่เป็นสุภาพบุรุษแน่นอน"