นิยาย กับดักหงส์ (พร้อมที่คั่นหนังสือ) ผู้เขียน เฌอมาแลง

กับดักหงส์

หญิงสาวร่างระหงส์สวมชุดเดรสสีแดงเพลิงขับผิวขาว ผู้ที่กำลังเดินเฉิดฉายออกจากช่องผู้โดยสารขาออก ดึงดูดทุกสายตาให้มอง ทั้งใบหน้าเรียวได้รูป ดวงตาชั้นเดียวตามแบบฉบับสาวหมวย ซึ่งกรีดอายไลเนอร์จนดูโฉบเฉี่ยว หรือแม้กระทั่งริมฝีปากอิ่มเคลือบลิปสติกสีแดงเลือดนก รวมไปถึงบุคลิกที่แสนสง่า ล้วนขับให้ดูน่ามอง

พริมพิชา สาวไทยที่ไปใช้ชีวิตอยู่ต่างแดนหลายปี สอดส่ายสายตาหาคนมารอรับ เมื่อเห็นเป้าหมายก็ตรงดิ่งเข้าไปหา " ม๊า ป๊า พรีมมาแล้ว" " อื้อหือ ลูกสาวป๊าสวยขึ้นจนป๊าจำไม่ได้เลย" " ก็แน่ละค่ะป๊า หมดเงินไปตั้งเท่าไหร่" คนพูดยักไหล่ เรียกเสียงหัวเราะจากผู้สูงวัย เมื่อจอดรถสนิทที่หน้าคฤหาสน์ สองสามีภรรยาก็พากันลงจากรถ ไม่ลืมเรียกเด็กในบ้านมาช่วยกันขนของหลายกระเป๋า "นั่นสินะ ตอนเด็กๆพรีมไปบ้านนั้นบ่อยจริงๆ" พรีมพิชาพิมพำเสียงเบาเหมือนพูดกับตัวเอง และก้าวลงจากรถตามมารดา ไม่ลืมหันไปมองบ้านข้างๆอีกครั้ง นัยน์ตาคู่สวยเป็นประกายกร้าวขึ้นมาก่อนจะจางหาย

"กรี๊ด! ยิงเข้าแล้ว พี่ปัถย์เก่งจังเนอะตา" เด็กสาวตัวกลมกระโดดหย็อยๆอยู่ข้างสนามฟุตบอลแล้วหันมาพยักพเยิดกับเพื่อนสาวตัวเล็กที่ยืนทำหน้าหน่ายอยู่ข้างๆ คนที่ถูกเรียกยิ้มหน้าเหยเกเมื่อเพื่อนตัวกลมฉีกยิ้มตายิบหยีท่าทางตื่นเต้นประหนึ่งว่าคนที่ทำประตูได้เมื่อสักครู่เป็นตัวเอง

"งั้นมั้ง" อีกฝ่ายตอบได้แค่นั้น เพราะคนถามเองก็ไม่ได้สนใจอะไรจะเอาคำตอบจริงจังนัก ถามเสร็จก็หันไปเกาะรั้วมองหนุ่มรุ่นพี่หน้าหล่อโดดเด่นที่วิ่งตามลูกบอลอยู่ในสนาม