นิยายจีนชุด หยกยอดปิ่น เล่ม 1-4 จบ (ขายยกชุด) พร้อมที่คั่นหนังสือ ผู้เขียน ซู่อีหนิงเซียง

หยกยอดปิ่น เล่ม 1

"หนิงเอ๋อร์ เจ้าจะไปไหน" "หนิงเอ๋อร์ เราไม่อนุญาตให้เจ้าไปจากข้างกายเรา" "ฝ่าบาทมีพระราชโองการ ข้ารับใช้วังปื้อวิ๋นดูแลเจ้านายไม่เต็มความสามารถจนทำให้องค์หญิงลวี่หนิงข้อพระบาทแพลง ลงพระราชอาญา บั่นคอ" "หนิงเอ๋อร์ กินข้างเถอะ ว่าง่ายๆ นะ" "อาหารของห้องเครื่องเสวยไม่ถูกพระโอษฐ์องค์หญิงลวี่หนิง ทำให้ฝ่าบาทกริ้ว เจ้านำขวดนี้กลับไปให้ผู้บังคับบัญชาของพวกเจ้า เขาจะเข้าใจเองว่าควรทำอย่างไร ส่วนคนอื่นๆ ที่เกี่ยวข้องก็ขับออกไปให้หมดแล้วกัน" "องค์หญิงใหญ่ นี่เป็นปิ่นขนนกกระเต็นประดับมุกที่ฝ่าบาททรงให้ช่างฝีมือชั้นยอดทำให้พระองค์เป็นพิเศษ โปรดทอดพระเนตรพ่ะย่ะค่ะ" "ฝ่าบาทมีพระราชโองการ เซียงเฟยมีฐานะเป็นสนมชายาแห่งฝ่ายใน ความประพฤติไม่เหมาะสม ไม่เคารพธรรมเนียมพิธี ฝ่าฝืนคำสั่งสอนของบรรพชน ใส่ร้ายป้ายสีองค์หญิงใหญ่ลวี่หนิง ขับเข้าตำหนักเย็นนับแต่บัดนี้ ไม่เรียกขึ้นเฝ้าชั่วชีวิต" สรรพเสียงมากมายดังอื้ออึงอยู่ริมโสด นางขมวดคิ้วแน่น ปิดหูเอาไว้ แต่กลับยังคงกั้นไม่ให้มันดังเข้าหูไม่ได้ ดวงตามากมายกำลังมองตนอยู่นางหลับตาแน่น แต่มิอาจจะหลีกหนีแววตาแปลกพิกลเหล่านั้น พวกเขาเกลียดนาง คนทั้งหมดล้วนเกลียดนาง

หยกยอดปิ่น เล่ม 2

ลั่วจิ่นจึงหันไปถวายบังคมต่อหย่งจยาตี้แล้วประคองลวี่หนิงหมุนตัวจากไป ลวี่หนิงหมุนตัวกลับตามลั่วจิ่น ทว่าก่อนก้าวเท้าออกเดินกลับยังคงอดไม่ไหวต้องเงยหน้าขึ้นมองหย่งจยาตี้อีกครั้ง ในสายตานางมีความเศร้าเสียใจที่ต้องพรากจาก มีความคะนึงหาด้วยไม่ได้พบกันเนิ่นนาน และยิ่งมีความทุกข์ทรมานที่จะไม่ได้เจอกันอีก ความเจ็บปวด ความโหยหา และความทุกข์ตรม ที่ฉายออกมามิขาดสายนั้นถึงกับทำให้นัยน์ตาดำของหย่งจยาตี้ฉาบด้วยแววตาที่แปลกออกไป แม้หญิงที่อ่อนปวกเปียกนางนี้จะเดินไปไกลแล้ว หย่งจยาตี้ก็ยังคงตกอยู่ในภวังค์อันงุนงงสับสน ถูกจิตใจที่เลือนรางคลับคล้ายคลับคลาดุจอยู่ในความฝันพันธนาการไว้ สตรีนางนี้ เหตุใดจึงมีแววตาที่ชวนให้คุ้นตาปานนั้น คุ้นจนทำให้หย่งจยาตี้ปวดในใจ

หยกยอดปิ่น เล่ม 3-4 + VALUE BOX (4 เล่มจบ)

หนิงเอ๋อร์ เจ้าถูกลิขิตมาให้เป็นของเรา ชาตินี้ภพนี้ ทุกชาติทุกภพ หากแม้นสวรรค์กำหนดมาเช่นนั้น นางก็จะขอฝืนลิขิตสวรรค์ดูสักครา องค์หญิงหวาหนานลวี่หนิงตัดสินใจจุดไฟเผาวังพร้อมกับร่างของตนเองหมายให้ความตายช่วยให้นางหลุดพ้นจากการครอบครองของ "เขา" เขา ผู้เป็นความอบอุ่นเดียวของนาง เขา ผู้ที่ต่อให้มีคลื่นลมพายุรุนแรงเบื้องหน้าก็ยังคงปกป้องนางไว้ด้วยสองมือ แต่เมื่อความรักที่เขามอบให้มิได้เป็นเช่นที่นางใฝ่ฝันหา ความตายจึงเป็นคำตอบเดียวที่จะช่วยให้นางมิต้องกระทำสิ่งที่เป็นบาปกรรมครั้งใหญ่ แต่มิคาด ดวงวิญญาณของนางกลับเข้ามาอยู่ในร่างของสตรีงดงามผู้หนึ่ง หรงเหยียนเป็นภรรยาเอกของบุรุษที่นางชังน้ำหน้ายิ่งนัก แต่ในเมื่ออยู่ในฐานะภรรยาของเขา เช่นนั้นเรื่องใดที่ต้องทำก็ยังคงต้องทำ นี่มิใช่เหมือนนางต้องกลับไปตกนรกทั้งเป็นอีกครั้งหรือไร!