คนเคยเป็นมือปืน ยกมือขึ้นมามอง ในอดีตมือขวาข้างนี้เคยลั่นไกฆ่ามนุษย์มามากต่อมาก หากเมื่อเขามีความรัก...มีลูก ความรักลูกทำให้เขาตัดสินใจเดินออกจากวิถีคนบาป ห่างจากอาชีพ ‘มือปืน’
เขาเดินห่างออกมาด้วยสำนึกของ ‘ความรัก’
เรารักลูก...คนอื่นก็รักลูก คือปัญญาใหม่ที่เกิดในใจ
‘เราตายลูกจะอยู่กับใคร?’ คำถามของตนก็มิต่างกับของคนอื่น...
ถ้าเราฆ่าเขา...ลูกเขาจะอยู่กับใคร?
‘เลิก!’ คือสัจจะที่ให้กับตัวเอง... ‘เลิกอาชีพฆ่าคน!’
แม้รู้ทั้งรู้ว่าชีวิตของมือปืนอาจปลิดปลิวได้ในทุกเวลานาที
แม้ ‘รู้’ และ ‘เชื่อ’ อย่างเต็มหัวใจในเรื่อง ‘กรรม’ ว่า การฆ่าคนเป็นกรรมหนักต้องตระบัดสัตย์คืนสู่เส้นทางบาปอีกครั้ง
ครั้งนี้...เสียสัจจะ ‘เพราะความรัก’ และ ‘หน้าที่’ ของคนเป็นพ่อ!
ครั้งนี้ จำใจล้างหนึ่งชีวิต ...เพื่อให้อีกชีวิตดำรง
ครั้งนี้ จำใจฆ่า ...เพื่อระงับการฆ่า!
ชีวิต ‘ราเชนทร์ ไกทอง’ มือปืนระดับพระกาฬผู้มีเพียงหัวใจและไกปืนจะสุขสมปรารถนาหรือไม่ รอคุณพลิกไปติดตามได้เลย!