นิยายจีน อสุรากับยาใจ เล่ม 3 ผู้เขียน เยว่เซี่ยจิงหู

รายละเอียด : อสุรากับยาใจ เล่ม 3

อรุสรากับยาใจ

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า แม่นางหลัว แม่นางหลัว ในที่สุดข้าก็สกัดตัวยาจากไม้ประคำโพธิสัตว์สำเร็จแล้ว" ผู้เฒ่าเก่อวิ่งตะโกนเสียงดังด้วยท่าทางเหมือนคนสติไม่สมประกอบ ผู้เป็นหมอเทวดาที่เคยแต่งกายสะอาดเรียบร้อยตลอดทางที่เดินทางกลับมา บัดนี้กลับมีสภาพเหมือนขอทานสกปรก หนวดเคราเลอะน้ำยาสีน้ำตาลเหนียว ผมเผ้ายุ่งเหยิงเหมือนรังนก เสื้อผ้าไม่ได้เปลี่ยนมากี่วันก็ยังยากที่จะรู้ แม้กระทั่งรองเท้าก็ไม่ได้สวม

"ชู่ " หลัวซีรีบก้าวออกมาจากห้องแล้วยกมือห้าม "ผู้เฒ่าเก่อเบาๆ หน่อยท่านจอมมารเพิ่งหลับ" "อ้อๆ ท่านจอมมารหลับแล้ว เราต้องพูดกันเบาๆ หน่อย" ในที่สุดผู้เฒ่าเก่อที่ได้สติคืนมาก็พูดจาเป็นปกติ

หลัวซีตามผู้เฒ่าเก่อไปที่ห้องยา ภายในห้องดูเลอะเทอะ มีขวดหยกวางอยู่สองใบในขวดนั้นคือตัวยาที่สกัดมาจากสร้อยประคำโพธิสัตว์มันมีสีเขียวลักษณะเหนียวข้นเล็กน้อย เดิมไม้โพธิสัตว์ไม่มีน้ำจึงต้องอาศัยสมุนไพรจำนวนมากเป็นตัวช่วย ผ่านขั้นตอนการกลั่นมากมายหลายขั้นตอน กลั่นครั้งครั้งเล่า ขั้นตอนเหล่านั้นล้วนเต็มไปด้วยความยากลำบาก ผสมส่วนผสมเข้าด้วยกันอย่างไร อัตราส่วนเท่าไหร่จะควบคุมความร้อนของไฟและเวลาอย่างไร จะเอาชนะความล้มเหลวที่ผ่านมาได้อย่างไร หากไม่ใช่ผู้มีประสบการณ์มากเช่นเขา ไม่ใช่เพราะมีความหลงไหลในวิชาแพทย์ ไม่แม้แต่จะยอมแพ้ มุ่งมั่นศึกษาโดยไม่กินไม่นอน ก็คงยากที่จะสกัดออกมาได้

อย่าว่าแต่สร้อยประคำไม้โพธิสัตว์พวงเดียว ต่อให้มีสิบพวงแปดพวงก็คงเหมือนฝนที่ตกลงไปในแม่น้ำ แม้กระทั่งเงาของความสำเร็จก็อย่าหวังจะได้เห็น หลังซีฟังแล้วก็ตื่นเต้นมากเช่นกัน นางจัองมองไปที่ขวดหยกพลางถามว่า "นี่คือยาที่ปรุงขึ้นตามตำรับยาโบราณอย่างนั้นรึ?" เยี่ยมจริงๆ ผู้เฒ่าเก่อ ทันเวลาพอดี ท่านไม่รู้หรอกว่าเมื่อครู่นี้ท่านจอมมารตกอยู่ในอันตรายมากแค่ไหน อีกนิดเดียวอาการกำเริบ เคราะห์ดีที่ท่านจอมมารยับยั้งพิษเอาไว้ได้ด้วยตนเองแต่ก็ทำให้เหนื่อยมาก ข้าคิดว่าช่วงนี้พิษคงไม่กำเริบอีกแน่ เรารีบมาขจัดพิษให้ท่านจอมมารกันเถอะ"

"อะไรนะ อาการของท่านจอมมารเกือบกำเริบ เกิดอะไรขึ้น?" ผู้เฒ่าเก่อที่เอาแต่หมกมุ่นอยู่กับการสกัดน้ำจากไม้โพธิสัตว์หรี่ตาแล้วถามด้วยสีหน้าเคร่งเครียดทันที หลัวซีจึงเล่าเรื่องความเปลี่ยนแปลงของเสียงกระพรวนและอาการของท่านจอมมารตอนที่พิษกำเริบในวันนี้ให้ชายชราฟัง "เรื่องนี้มีพิรุธ มีพิรุธ ข้าจะไปพบท่านจอมมาร" ผู้เฒ่าเก่อลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว "โปรดรอสักครู่เถิด กว่าเขาจะหลับได้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ผู้เฒ่าเก่ออย่าเพิ่งไปรบกวนจะดีกว่า สิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้คือยาแก้พิษเราจะให้ท่านจอมมารดื่มยานี้ได้อย่างไร? ตราบใดยังไม่ได้ขจัดพิษ ข้าไม่มีวันสบายใจได้ ข้ากลัวจะมีอะไรเกิดขึ้น"