นิยาย เทพบุตรอ้อนรัก ผู้เขียน มณีกานต์

“น่ารักแบบนี้ ถ้าพี่อดใจไม่ไหว ณดาจะว่ายังไงครับ หืม...” เสียงพร่าเอ่ยขึ้น พร้อมกับการข่มใจตัวเอง ที่จะไม่เดินหน้าต่อ มือหนาโอบกอดร่างบางไว้แนบแน่น ก่อนจะลูบเบาๆ อย่างเอาใจ เมื่อร่างสาวสั่นสะท้าน ซุกหน้านิ่งอยู่กับอกกว้าง สาวน้อยเงียบกริบ ไม่ร้องไม่ว่าไม่ต่อต้านอะไร

“พี่อยาก ‘รัก’ ณดามากกว่านี้จังเลย” เขาเอ่ยกระซิบเสียงเบา หากแต่สาวน้อยเด้งตัวออกห่างแทบจะหล่นลงพื้น หัวใจดวงเล็กเต้นกระเด็นกระดอน แทบจะออกมานอกอก ตาหวานๆ เบิกกว้าง มองหน้าหล่อเหลายิ้มกริ่มของคนตรงหน้าอย่างตื่นตกใจ

“ปล่อยนะคะ” เสียงสั่นๆ เอ่ยสั่ง ก่อนจะต้องหน้าแดงแปร๊ด เมื่อถูกลากกลับมากอด ตอนนี้เธอนั่งทับตักเขาอย่างเต็มที่ จนรับรู้ได้ถึงการเปลี่ยนแปลงของร่างกายชายหนุ่มที่มันไม่ปกติมาได้สักพัก ซึ่งเธอก็ได้แต่นั่งทำใจปนตื่นเต้น และหวาดกลัวไปพร้อมกันๆ มาตลอด

“ไม่ต้องกลัวหรอกน่า พี่ไม่ปล้ำณดาหรอกครับ” เขาบอกเสียงกลั้วขำยิ้มเครียดๆ กอดรัดร่างบางไว้อย่างทรมานกาย จมูกโด่งสูดดมความหอมจากแก้มสาวเต็มแรงอย่างตัดใจ

สาวน้อยนั่งใจเต้น เกร็งตัวอย่างน่าสงสาร หัวใจดวงเล็กเต้นตึกตัก จนแทบจะวายตายกับการถึงเนื้อถึงตัวที่เกิดขึ้น

รักทำให้เขารู้สึกดีได้อย่างไม่น่าเชื่อ การได้ดูแลและรักใครสักคนจากหัวใจ ทำให้เขารู้จักอดทนและรอคอย ไม่บุ่มบ่ามเอาแต่ได้ เอาแต่ใจกับความไม่ประสีประสาของอีกฝ่าย ได้แต่อดทนรอคอยอย่างใจเย็น แต่ก็ยอมรับเลยว่ามันทำให้เขามีความสุข ปนทุกข์ทรมานใจไม่น้อย กับการรอแต่มันก็สุขใจมากกว่า ที่ได้อดทนเพื่อคนที่รัก ทำอะไรอะไรหลายอย่างแบบที่ไม่เคยคิด ว่าตัวเองจะทำได้ เพื่อคนที่อยากดูแล และใช้ชีวิตร่วมกันตลอดไป...