รายละเอียด : เล่ห์รักคดีลวง
เล่ห์รักคดีลวง
ภวิกาใจเต้นตึกตักและรู้สึกอบอุ่นในคราวเดียวกันเมื่อได้อยู่ในอ้อมแขนของคนตัวสูงแบบนี้ จะดีสักแค่ไหนกันนะ ถ้าทุกๆ เช้าเธอจะได้ตื่นขึ้นมาในอ้อมแขนของเขา ความคิดของภวิกาชะงักลงเพียงเท่านั้น เมื่อคนที่เธอคิดว่ากำลังหลับเปิดเปลือกตาขึ้น "มองพี่ขนาดนั้น อยากจับพี่กลืนลงท้องเหรอครับ" "เปล่านะคะ" ภวิกาปฏิเสธทันควันแล้วรีบหลุบสายตาลงต่ำใบหน้าร้อนผ่าวเพราะถูกจับได้ "ก็ไม่รู้สิ เห็นจ้องหน้าที่ตาเป็นมันเชียว รู้ตัวรึเปล่า" "พี่เท็นอย่าใส่ร้ายแยมนะคะ แยม..ไม่ได้ทำแบบนั้นเสียหน่อย" ภวิกาบอกอ้อมแอ้ม เอาเข้าจริงๆ เธอก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเธอใช้สายตาแบบไหนมองคนตัวสูงกันแน่ แต่เรื่องอะไรที่เธอต้องยอมรับกันด้วยล่ะ "เหรอครับ" สหทรรศตอบรับเสียงลากยาว นั่นก็แปลได้ว่าเขาไม่เชื่อถ้อยคำที่ภวิกากล่าวอ้างเลย ส่วนคนถูกกล่าวหานั้นลนลานหาทางออกจากสถานการณ์ที่อันตรายต่อหัวใจของตัวเอง "แยม..อยากเข้าห้องน้ำค่ะ" คนตัวเล็กบอกอ้อมแอ้มพร้อมขยับตัวจะลุกจากเตียง แต่ท่อนแขนกำยำที่พาดเอวบางเอาไว้ทำให้เธอขยับตัวลำบาก และพอเธอออกแรงขยับมากยิ่งขึ้น คนตัวสูงกลับจงใจรั้งร่างเล็กเอาไว้ จนเธอต้องร้องท้วง "ปล่อยสิคะ" "เดี๋ยวปล่อย ขอมอร์นิ่งคิสก่อน" ภวิกาไม่ทันได้ปฏิเสธ มือหนาของคนตัวสูงก็เลื่อนขึ้นมาตรงตำแหน่งท้ายทอยของเธอ บังคับให้ใบหน้าเรียวสวยแหงนเงยหน้าเล็กน้อยแล้วริมฝีปากหยักลึกก็ประทับลงบนกลืบปากบางอย่างนุ่มนวล

