อุบัติรักจอมใจชีค (ซีรี่ส์ชุด จอมใจชีค ลำดับที่ 1)
"ท่านชีคจะพาฉันไปไหน" "ทำหวงเนื้อหวงตัวกับผัว อย่าลืมว่าฉันเป็นผัวของเธอ เพลินตา" "พูดจาน่าเกลียด อย่ามายัดเยียดให้ฉันนะคะ ฉันยังไม่มี เอ่อ..สามี" อ้อมแอ้มประโยคท้าย พูดไม่เต็มเสียงนัก ถึงไม่ใช่แต่ก็ใกล้เคียง "ผู้หญิงเหมือนที่เขาว่ากันจริงๆ ปากแข็ง" "ฉันไม่ได้ปากแข็งนะคะ แต่เราไม่ได้เป็นอะไรกันจริงๆ ท่านชีคโปรดอย่ามาทึกทักเอาเอง ฉันกับท่านแค่.." "เธอเป็นเมียฉัน" "ท่านชีค ทำไมถึงพูดไม่รู้ฟัง ก็บอกนี่ไงคะว่าไม่ใช่ ท่านอย่าอุ๊ย!" สะดุ้งเมื่อเขารวบร่างบางเข้าไปกอด ขึงตาใส่ดุกร้าว โน้มใบหน้าลงจนลมหายใจร้อนๆ ปะทะผิวแก้ม คนอะไรเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย แล้วนี่อะไร อยู่ๆ ก็ฉุดกระชากลากถูมากอด แล้วทำท่าจะจูบอีกด้วย "อย่าเชียวนะคะ ฉันมีไข้" "ไข้คงหายแล้วกระมัง มีแรงเถียงฉอดๆ คอเป็นเอ็นขนาดนี้" "ปล่อยค่ะ ฉันอึดอัด" "แต่ฉันชอบ ถ้ายังเถียงว่าเธอไม่ใช่เมีย ฉันจะพิสูจน์เดี๋ยวนี้ เพื่อยืนยันสถานะของเราสองคนให้ทหารทุกนายในที่นี้รับรู้ร่วมเป็นสักขีพยาน"
คู่ปรับร้ายจอมใจชีค (ซีรี่ส์ชุด จอมใจชีค ลำดับที่่ 2)
"หยุดสิ หยุด" "ฉันหยุดแน่" "ก็หยุดสักที" "ยังไม่ใช่ตอนนี้ ยายคนดื้อ" เขาสอดมือเข้าไปในชายเสื้อ เลื่อนลูบผิวนวลเนียนละเอียดผ่านฝ่ามือหยาบกร้าน ไล้หนักๆ จนถึงฐานทรวงอก สุดท้ายตัดสินใจตลบชายเสื้อเลิกขึ้นจนเผยให้เห็นบราเซียร์สีดำ และที่ทำให้ค่อนข้างตกใจคือเจ้าหล่อนสวมเสื้อกล้ามสีดำอีกชั้น และมีซองด้านข้างติดกับเสื้อกล้ามแต่ทีทำให้ดวงตาสีทองวาววับก็คือมีดสั้นสีดำสองเล่ม "ให้ตาย เธอเป็นใครกันแน่" "ฉันบอกไปแล้ว หยุดสักที ไอ้หน้ารังแกผู้หญิง" "ยังปากดีอีก ครูงั้นหรือ ครูแบบไหนเตรียมอาวุธพร้อมขนาดนี้ ปากแข็ง" ชีคอาเดลน้ำเสียงเหี้ยมเกรียมลอดไรฟัน ช่างมัน หล่อนเป็นใครเดี๋ยวสอบสวนก็รู้ ตอนนี้หล่อนต้องช่วยดับไฟอารมณ์ในกายของเขาที่มันลุกโชติช่วงจนแทบมอดไหม้กลายเป็นจุณ "ฉันจะยังไงก็ไม่ใช่ข้ออ้างที่ชีคอย่างคุณจะมาเอารัดเอาเปรียบอย่าลืมว่าคุณเป็นทหาร" "ก็ไม่เคยลืมว่าฉันเป็นใคร" "ทหารรังแกประชาชน" "ประชาชนดื้อด้านรบกวนการนอน มันก็ต้องกำราบกันบ้าง"