หนังสือเล่มนี้ในแต่ละเรื่องแต่ละตอนได้มีการอ้างอิงโดยนำเรื่องอื่นๆเข้ามาประกอบด้วย ซึ่งนอกจากพุทธภาษิต ธรรมะภาษิตรวมทั้งจากเรื่องราวอันเป็นข้อความพระราชนิพนธ์หลายบทหลายเรื่องของพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวและเรื่องอื่นๆอีกด้วยแล้ว ได้นำสุภาษิตคำกลอนพร้อมด้วยคำกลอนจากเรื่องของสุนทรภู่บางเรื่องมาอ้างอิงด้วยกันยิ่งกว่าของผู้อื่น ทั้งนี้พอได้เขียนเรื่องนี้เมื่อปี 2529 อันเป็นปีที่ฉลอง 200 ปีของสุนทรภู่โดยภาคพิเศษนี้โดยเฉพาะองค์ของหลวงพ่อทองก็ได้มีอายุพรรษาสูงขึ้นจนกลายเป็นพระเถระ เพราะสังขารของท่านเข้าสู่สภาพชราตามวัยที่ปรากฏ แต่ว่าท่านยังคงมีปฏิปทาดังเช่นเดิมจึงมีผู้คนเคารพนับถือเพิ่มขึ้นไม่เสื่อมคลาย มีที่จะแปลกไปกับเขาบ้างก็คือท่านยิ่งเจริญด้วยวัสสานุการก็ยิ่งมีความสุขุมขึ้นมาก ทั้งชอบอ่านหนังสือทุกประเภทที่จะให้เกิดประเทืองปัญญาโดยไม่เบื่อและมีน้ำใจเต็มเปี่ยมด้วยความเมตตากรุณาต่อผู้คนทั้งหลายทั่วหน้าสูงขึ้นเช่นพระเถระทั้งหลายทั่วไป โดยตั้งใจสั่งสอนอบรมตลอดจนให้คำแนะนำแก่ผู้ที่มีความยากจนอย่างสม่ำเสมอไม่ละวาง ท่านจึงยังเป็นที่พึ่งของผู้ที่มีความทุกข์ทั่วหน้ากันและเรื่องของท่านในตอนที่เรียกว่า "ภาคพิเศษ" นี้ยังเป็นเรื่องที่ไม่เคยนำออกเผยแพร่โดยตีพิมพ์เป็นเล่มให้ปรากฏเลย...

