ในวันที่ชีวิตดำเนินไปอย่างปรกติธรรมดา ข่าวในหน้้าหนังสือพิมพ์อย่างตำรวจยัดยาบ้า อุ้มฆ่าผู้นำชุมชน รื้อคดีจับแพะ ติดคุกฟรีจนตาย ฯลฯ อาจเป็นข่าวที่ไม่ได้ทำให้กาแฟยามเช้าขมปร่าหรือปาท่องโก๋แห้งฝึดคอจนกลืนไม่ลงแต่อย่างใด ด้วยหลายคนคงชาและชินกับข่าวทำนองนี้ ทั้งรู้ดีว่า ไม่ว่าจะเป็นใครสีไหน วงการใด ก็ล้วนแต่มีคนดีคนเลวปะปน
ข่าวคงเป็นแค่ขาว ได้ยินผ่านหู รับรู้แล้วก็ลืม ตราบใหที่ตัวเองหรทอญาติมิตรจะไม่กลายเป็นคนในข่าวเสียงเอง...คนในข่าวซึ่งพบเผชิญความยุติธรรมจากกระบบอันพิกลพิการ ระบบราชการที่ถูกบ่อนเซาพจากกลุ่มอิทธิพลมือ ระบบที่เอื้อประโยชน์ให้แก่คนมีเส้นสายหรือพรรคพวกของตน จนหมดสิ้นความหวังโลกคล้ายตีบตัน ไร้ทางเดิน
หลายคนคิดหลายคนหวัง อยากให้สังคมดีขึ้นกว่าเดิม แต่ก็ทำได้เพียงนิ่งดูอยู่เฉยๆ เพราะหากลงมืองัดข้อ ก็ไม่แคล้วเป็นอีกคนที่ถูกระบบเหยียบย่ำจนบี้เบน ขณะที่บางคนก็ได้แต่ปล่อยตัวเองให้จมอยู่กับความเศร้าและวิ้นหวัง
จะเป็นเช่นไร หากมีใครบางคน...หรืออาจหลายคน ตรงมุมนั้นมุมนี้รอบตัวเรา ไม่ยอมจำนน แต่ลงมือทำอะไรบางอย่างอยู่เงียบๆ เพื่อเปลี่ยนแปลงโลกในหนทางตนเอง
ไม่สนใจว่าจะสำเร็จหรือไม่ และเมื่อไรที่ฝันจะเป็นจริง รู้เพียงว่าต้องทำ
หนึ่งในนั้นคือพวกเขา...กลุ่มคนที่เรัยกตัวเองว่า "ราชสีห์"
คนซึ่งจะบอกเราว่า เริ่มต้นจากเปลี่ยนตัวเอง โลกทั้งใบก็ไม่ใช่เป้าหมายที่ไกลเกิน

