ลอดลายมังกร
เหลียง คือตัวแทนของคนจีนอพยพที่มีเพียง "เสื่อผืน หมอนใบ" มุ่งหน้าจากแผ่นดินมาตุภูมิ มาเพื่อแสวงหาอนาคตและความรุ่งเรืองในผืนแผ่นดินไทย กระทั่งสร้างฐานะเป็นเจ้าของกิจการค้าใหญ่โต เป็นที่นับหน้าถือตาในสังคม มีทายาทมากมายที่จะรับสืบทอดเจตนารมณ์
คุณธรรมประจำใจ และจรรยาบรรณในอาชีพคือสิ่งที เหลียง ยึดถือและพยายามถ่ายทอดสู่อนุชนรุ่นหลัง แม้ว่าหลายครั้ง การสั่งสอนก็ไม่ประสบผลเสมอไป
วิธีดำเนินธุรกิจ วิธีจัดการชีวิตครอบครัวของเหลียง จะเป็นบทเรียนที่ดีให้หลาย ๆ คนนำไปปรับใช้ นอกเหนือไปจากความบันเทิงที่อยู่เต็มเปี่ยมในนวนิยายเรื่องนี้
ครอบครัวเรามีปู่เป็นหัวหน้าครอบครัว ฉันคิดว่าหลาย ๆ คนคงรู้จักหรือเคยได้ยินชื่อปู่ฉันมาบ้าง...นายเหลียง สือพาณิชย์ ไงล่ะ แต่ในบ้าน ที่บริษัท หรือแม้กระทั่งคนทั่ว ๆ ไป เมื่อเวลาจะพูดกับปู่หรือพูดถึงปู่มักใช้คำว่า "ท่าน" แทนชื่อปู่เสมอ... ย่าเนียมเล่าว่า ตอนแรก ๆ ปู่ก็ไม่ค่อยชอบให้ใครเรียกอย่างนั้น ปู่บอกว่าขี้กลากมันจะกินกบาลเอาแต่เมื่อใครต่อใครพากันเรียกนาน ๆ เข้าจนติดปาก ปู่ก็เลยต้องปล่อยเลยตามเลยทั้ง ๆ ที่ชอบให้คนเรียกท่าน เอ๊ยเรียกปู่ว่า "เถ้าแก่" มากกว่า